Gramatiko de la angla

Gramatiko de la angla estas la maniero kiel signifoj estas koditaj per vortigoj en la angla lingvo. Ĉi tio inkludas strukturojn de vortoj, sintagmoj, propozicioj, frazoj, kaj la strukturon mem de kompletaj tekstoj.

Ekzistas varioj historiaj, sociaj, kulturaj, kaj regionaj de la angla lingvo. Por devioj de la gramatiko priskribita ĉi tie, vidu je dialektoj de la angla lingvo.

Moderna angla estas larĝe abandoninta sian fleksian kazsistemon favore al analizaj konstruoj. La personaloj retenas morfologian kazon pli ol aliaj vortklasoj, kies funkcion indikas vortordo, prepozicioj, kaj la posesivo.^[1]

Vortklasoj komune distingitaj en la angla estas naŭ: substantivoj, determinativoj, pronomoj, verboj, adjektivoj, adverboj, prepozicioj, konjunkcioj kaj interjekcioj.

↑ Payne, John. (2002) “Nouns and noun phrases”, The Cambridge Grammar of the English Language. Cambridge; New York: Cambridge University Press, p. 479–481. ISBN 0-521-43146-8. “We conclude that both head and phrasal genitives involve case inflection. With head genitives it is always a noun that inflects, while the phrasal genitive can apply to words of most classes.”.

[Huddleston_phrasal_genitive-1] Payne, John. (2002) “Nouns and noun phrases”, The Cambridge Grammar of the English Language. Cambridge; New York: Cambridge University Press, p. 479–481. ISBN 0-521-43146-8. “We conclude that both head and phrasal genitives involve case inflection. With head genitives it is always a noun that inflects, while the phrasal genitive can apply to words of most classes.”.

[1]